گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۸۴۰

 

دامگاه تازه ای پرواز را منظور بود

این که می کردم نفس را راست گاهی در قفس

گز ز تنهایی بنالد محض کافر نعمتی است

هرکه چون صیاد دارد خانه خواهی در قفس

چشم وا کردن به روی بیوفایان مشکل است

[...]

۱۳ بیت
صائب تبریزی