خرم دل آنکه از ستم آه نکرد

کس را ز درون خویش آگاه نکرد

چون شمع ز سوز دل سراپا بگداخت

وز دامن شعله دست کوتاه نکرد

تا عصمت ایزدت نکوخواه نکرد

توقیع تو اِعتَصَمت بِالله نکرد

هرگز ستمی بر دل تو راه نکرد

ایزد به غلط تو را شهنشاه نکرد

رفت بیرون جوان و آه نکرد

وز رعونت بدو نگاه نکرد

چه جورها که غمت با دل تباه نکرد

فغان من اثری در دل تو آه نکرد

از یکی خاک زر و آهن کرد

وز یکی گوهر و خماهن کرد