مرا خواری از پوزش و خواهش است

وزین نرم گفتن مرا کاهش است

ز تو گر فزایش و گر کاهش است

نه چون فیض خورشید بی خواهش است

ماهم که هاله‌ای به رخ از دود آهش است

دائم گرفته چون دل من روی ماهش است

دیگر نگاه وصف بهاری نمی‌کند

شرح خزان دل به زبان نگاهش است

دیدم نهان فرشتهٔ شرم و عفاف او

[...]