میدان فراخ و مرد میدانی نی

مردان جهان چنانکه میدانی نی

در ظاهرشان به اولیا می‌مانند

در باطنشان بوی مسلمانی نی

ای چرخ جز آیت بلا خوانی نی

بر کس قلمی ز عافیت رانی نی

چیزی ندهی که باز نستانی نی

ای کوژ کبود خود جز این دانی نی

فارغ از یاد او زمانی نی

در غم سودی و زیانی نی

مه در مهد است و پاسبانی نی

گل نوعهد و غم خزانی نی