تا خرد خیمه سوی عالم جسمانی زد

عشق در کشور جان رایت سلطانی زد

طرّهٔ زلف بتان حلقهٔ رسوایی شد

کافر چشم بتان راه مسلمانی زد

یار چون پردهٔ ناموس فرو هشت ز رخ

[...]

بر پای بت، از نیاز پیشانی زد

ناقوس فرنگ، در صنم خوانی زد

در حیرتم از دل، که به این سیرت و شان

بی شرم چه سان لاف مسلمانی زد؟