×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۰۲۲
مرا چون دل تپد در بر، دل جانانه می لرزد
که شمع از بال و پر افشانی پروانه می لرزد
گرانی می کند دست تهی بر نخل بارآور
چو افتد در میان عاقلان دیوانه می لرزد
نلرزد بیجگر از تیغ لنگردار چندانی
[...]
۹ بیت