گنجور

واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۲

 

بی خاطر جمع، نکته دان نتوان شد

بی مایه، چو ابر درفشان نتوان شد

با فکر معاش، فکر معنی سخن است

گویا بسخن، بی لب نان نتوان شد

واعظ قزوینی