دل که دلداری ندارد دل نشاید خواندنش

نیست عاشق گر نباشد رسم جان افشاندنش

گرچه افتادست بر خاک رهش گلگون اشک

تا مجالی هست خواهیم از پی او راندنش

سهل باشد گر کنار ما گرفت از گریه آب

[...]

کو آن سخن ز شیوه توحید راندنش

بر طالبان جواهر عرفان فشاندنش

کو آن پی نزول به خلوت سرای قدس

رخش از مضیق عرصه امکان جهاندنش

کو آن رموز شوق چو یعقوب گفتنش

[...]