بوستان و گلستان آن تواست

بعد از این جان من و جان تو است

ای محقق این سخن زان تو است

زنده دل هستی و این جان تو است

با عشق نشین که گوهر کان تو است

آنکس را جو که تا ابد آن تو است

آنرا بمخوان جان که غم جان تو است

بر خویش حرام کن اگر نان تو است

می‌در و می‌دوز دکان تو است

می‌کن و می‌ساز ایوان تو است