در جهان شاد و کامران بادا

حکم او چون قضا روان بادا

جان و دل من فدای جانان بادا

در حسن رخش دو دیده حیران بادا

تا سر بودم همیشه اندر سرمن

سودای سر زلف پریشان بادا

الهی تا جهان باشد خداوند جهان بادا

دلیلش عقل پیر و همدمش بخت جوان بادا