دوش بر من سایه آن سرو روان افکنده بود

شاخ گل دستی به دوش باغبان افکنده بود

شرم رویش از عرق صددیده بیدار داشت

چشم را هر چند در خواب گران افکنده بود

گرچه آب از سایه اش چون ابر رحمت می چکید

[...]

شب که در ساغر شراب ارغوان افکنده بود

پیش رویش باده را آتش بجان افکنده بود

بکر معنی کز زبانم برگ جلوه ساز

از قماش لفظ بر رو پرنیان افکنده بود

ماه را امشب فروغ حسن عالم سوز یار

[...]