بدین چاره تا آن لب لعل فام

کند آشنا با لب پور سام

ازیشان چو برگشت خندان غلام

بپرسید از و نامور پور سام

که چون بودتان کار با پور سام

بدیدن بهست ار به آواز و نام

پرستنده شد سوی دستان سام

که شد ساخته کار بگذار گام

برآمد سیه چشم گلرخ به بام

چو سرو سهی بر سرش ماه تام

زبان تیز بگشاد دستان سام

لبی پر ز خنده دلی شادکام

به گیتی بماند ز فرزند نام

که این پور زالست و آن پور سام

دلم گشت با دخت سیندخت رام

چه گوینده باشد بدین رام سام

یکی نامه فرمود نزدیک سام

سراسر نوید و درود و خرام

همی خواندندی مرا پور سام

به اورنگ بر سام و من در کنام

بپرسید و بستد ازو نامه سام

فرستاده گفت آنچه بود از پیام

فرستاده باز آمد از پیش سام

ابا شادمانی و فرخ پیام

فرستاد نزدیک دستان سام

بسی داد با آن درود و پیام

چنان دان که رودابه را پور سام

نهانی نهادست هر گونه دام

چو از دخت مهراب و از پور سام

برآید یکی تیغ تیز از نیام

نهادند خوان و گرفتند جام

نخست از منوچهر بردند نام

چو روی پدر دید دستان سام

پیاده شد از اسپ و بگذارد گام

مرا رفت باید به نزدیک سام

زبان برگشایم چو تیغ از نیام

بیامد گرازان به درگاه سام

نه آواز داد و نه برگفت نام

ز مهراب گرد آوریده پیام

به نزد سپهبد جهانگیر سام