دل را ز غمت بی سر و پا میدارم

وز خلق جهان چشم ترا میدارم

در شادی و غم چون به غمم شادی تو

هر غم که به من رسد روا میدارم

در سراپردهٔ میخانه مقامی دارم

پیش رندان جهان منصب و نامی دارم

گرچه در صومعهٔ زهد ندارم جایی

در خرابات مغان جاه تمامی دارم

در سراپردهٔ میخانه مقامی دارم

پیش رندان جهان منصب و نامی دارم

گرچه در صومعه پیرمغان پیر شدم

در خرابات مغان جای تمامی دارم

حسرت جلوهٔ آن ماه تمامی دارم

دست بر سینه نظر بر لب بامی دارم

حسن می گفت که شامی نپذیرد سحرم

عشق می گفت تب و تاب دوامی دارم

نه به امروز اسیرم نه به فردا نه به دوش

[...]