آمد به سوی باغ درود و سلام می

جام می آر کآمد هنگام خام می

از بهر سور باغ که کرد دست نوبهار

آید همی بلهو نوید و خرام می

در پوست می نگنجد گل تا به گل رسید

[...]

گفتم که شد هنگام می ما غرقه اندر وام می

نی نی رها کن نام می مستان نگر بی‌جام می

خوش نیست بر طلیعه ی انوارِ بام می

هست الله الله هست بیار ای غلام می

پاکیزه جوهری که به اسما مرکّب است

صهبا ، رحیق ، راح ، مفرّح ، مدام ، می

دفعِ همه غم است و دوایِ همه مرض

[...]