گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » مطالع » شمارهٔ ۴۷۷

 

دل چو روشن گشت در غمخانه دنیا ممان

خرمن خود را چو کردی پاک در صحرا ممان

صائب تبریزی