گنجور

جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۰

 

رخسار تواَم ماه تمامست به چشم

بی زلف تواَم جهان چو شامست به چشم

از زلف نهاده‌ای بتا زنجیری

دیدی که سر زلف تو دامست به چشم

۲ بیت
جهان ملک خاتون