گنجور

جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۰

 

رخسار توأم ماه تمامست به چشم

بی زلف توأم جهان چو شامست به چشم

از زلف نهاده ای بتا زنجیری

دیدی که سر زلف تو دامست به چشم

جهان ملک خاتون