×
جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۰
رخسار تواَم ماه تمامست به چشم
بی زلف تواَم جهان چو شامست به چشم
از زلف نهادهای بتا زنجیری
دیدی که سر زلف تو دامست به چشم
۲ بیت