ای که ز سودای عشق بی سر و پا مانده‌ای

بر سر این راه دور خفته چرا مانده‌ای

ای دل غافل بدانک منتظر توست دوست

آه که آگه نه‌ای کز که جدا مانده‌ای

جملهٔ مردان راه، راه گرفتند پیش

[...]

ای بلبلِ روح مبتلا مانده‌ای

کاندر پی این دام بلا مانده‌ای

خو کرده‌ای اندر قفس خانهٔ تنگ

وآگاه نه‌ای کز که جدا مانده‌ای

تا نگری از همه وامانده‌ای

قافله رفته است و به جا مانده‌‌ای

یاد آن کن کز کسان وامانده ای

وقت حاجت زار و تنها مانده ای