بی روی توام هست ملالی که مپرس

وز زندگی خود انفعالی که مپرس

هر لحظه چه پرسی که بگو حال تو چیست؟

دور از تو فتاده‌ام به حالی که مپرس

دور از تو مرا رنج و گلابی که مپرس

دردی که مگو غم و ملالی که مپرس

گفتی که چه حال داری از دوری من

دارم ز جدائی تو حالی که مپرس

دل برده ز من تازه نهالی که مپرس

آهو نگه خوش خط و خالی که مپرس

چشمی دارم براه چون حلقه دام

از حسرت رم کرده غزالی که مپرس

مهجور تو را شب خیالی که مپرس

رنجور تو را روز ملالی که مپرس

گفتی هاتف چه حال داری بی من

در گوشه‌ای افتاده به حالی که مپرس

دارم ز جدایی غزالی که مپرس

در جان و دل اندوه و ملالی که مپرس

گوئی چه بود درد تو دردی که مگوی

پرسی چه بود حال تو حالی که مپرس

بسته پای چو من بی پر و بالی که مپرس

زیر لب دارم ازین عقده، سؤالی که مپرس

جلوهٔ شمع تجلّی، شب هجران تو داشت

با خیال تو، مرا بود وصالی که مپرس

رخت از آن کوی پی عزم سفر می بستم

[...]