گنجور

سلیم تهرانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۷۸

 

ننگ مستی تا به کی قدر کمالم بشکند

نام توبه در دهن چون حرف لالم بشکند

در شکستن طالعی همچون حبابم داده اند

گر خورد پهلو ز موج می، سفالم بشکند

آسمان مست است و من در دست او پیمانه ام

[...]

سلیم تهرانی