×
سلیم تهرانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۵۷۸
ننگ مستی تا به کی قدر کمالم بشکند
نام توبه در دهن چون حرف لالم بشکند
در شکستن طالعی همچون حبابم داده اند
گر خورد پهلو ز موج می، سفالم بشکند
آسمان مست است و من در دست او پیمانه ام
[...]
۷ بیت