چون در اول بسته‌ای میثاق تو

چون توانی شد در آخر عاق تو

گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو

بهر چه نازی کند زلف تو بر ساق تو

تو که به غلتاق تنگ چست در آمد تنت

پرده دل را درید رشک بغلتاق تو

بو که بیاید ز تو شستن نعل سمند

[...]

ای که پس از خَلقِ تو خَلاّقِ تو

همچو خلایق شده مُشتاقِ تو