ای برده فراق تو فراغ دل من

خالی ز گل و مل تو باغ دل من

اندیشه و تیمار تو داغ دل من

مردم ز غم تو ، ای چراغ دل من

ای آتش تو مرهم داغ دل من

می خون شده از تو در ایاغ دل من

از بوم و بر هستی ام آتش روید

تا گلشن روی تست باغ دل من

نیسان که به چهره بود باغ دل من

روزان و شبان نور چراغ دل من

در نیسان رفت و آمدش سال وفات

سیل آب دیده و داغ دل من