گنجور

جویای تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۷۷

 

بدکاره رحمت از چه سبب چشمداشت داشت

دهقان امید حاصل هر چیز کاشت داشت

گفتم مگر زباده چو گل بشکفانمش

می خورد و سرگرانی نازی که داشت داشت

روزش مدام عید و شبش قدر بوده است

[...]

۵ بیت
جویای تبریزی