×
صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۵۶
دندان نماند و حرف طرازی همان بجاست
برچیده گشت مهره و بازی همان بجاست
روز قیامت و شب هجران به سر رسید
وین راه را چو زلف درازی همان بجاست
سودی نداد سلسله پردازی جنون
[...]
۹ بیت