در دهر چو آواز گل تازه دهند

فرمای بتا که می به‌اندازه دهند

از حور و قصور و ز بهشت و دوزخ

فارغ بنشین که آن هر آوازه دهند

در دهر، چو آوازِ گُلِ تازه دهند

فرمای بُتا که مَی به اندازه دهند

از حور و قصور، وَز بهشت و دوزخ

فارغ بنشین که آن خودْ آوازه دهند