خوش آنزمان که عتاب بهانه ساز نبود

زبان تیغ جفا اینقدر دراز نبود

بروی طوفان روزیکه دیده وا کردم

بروی دریا چشم حباب باز نبود

بلند و پست جهان با هم است پس زچه رو

[...]

مایل هیچ دلنواز نبود

دلنوازیش جز ایاز نبود

ای آنکه بجز تو یار و همراز نبود

روزی که مرا معین و دمساز نبود

وقتی نه چنین بود که بر من هرگز

جز باب عنایتت دری باز نبود