گنجور

بابافغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۰۰

 

گه به لطفم می‌نوازد گه به نازم می‌کشد

زنده می‌سازد مرا آن شوخ و بازم می‌کشد

نازنین من کجایی وه که در راه امید

دیدهٔ محروم، از اشک نیازم می‌کشد

گر نگریم می‌شود خوناب‌ها در دل گره

[...]

بابافغانی