در راه خرد امین و طرار یکی است

واندر پس پرده سرّ و اسرار یکی است

سلطان و گدا و بت پرست و کافر

آنجا که حقیقت است هِرچار یکی است

عشق ز اوصاف کردگار یکی است

عاشق و عشق و حسن یار یکی است

دل سودازده را راحت و آزار یکی است

خانه پردود چو شد، روز و شب تار یکی است

فغان زاغ درین باغ با هزار یکی است

گلیش کاین دو یکی نیست از هزار یکی است

یکی است جور و جفا گرچه پیش غیر دو تاست

دو تاست عشق و هوس گرچه پیش تار یکی است

همان بود به دل عندلیب خار ملال

[...]

در مذهب ما سبحه و زنار یکی است

بتخانه و کعبه، مست و هشیار یکی است

گر همچو یقینی ز خودی باز رهی

دانی که در این چمن گل و خار یکی است

در مذهب ما سبحه و زنار یکی است

بتخانه و کعبه، مست و هشیار یکی است

که احوال پیشین به تاریکی است

خرد را در این راه باریکی است