دلش آرزوی نگارین گرفت

ستایش به چشم خمارین گرفت

مرغ دل من هوای یاری نگرفت

و این دست مرا شبی نگاری نگرفت

یک دم به میان نیامد آن سرو سهی

تا عاقبت الامر کناری نگرفت

هرگز دل من بی تو قراری نگرفت

روزی ز میان تو کناری نگرفت

بر باد خیال نقش رویت صنما

خون شد دل و دست من نگاری نگرفت

هر دل که ازو عشق شماری نگرفت

بگداخت زر خویش و عیاری نگرفت

عاشق گردید و ره به معشوق نبرد

شد گرد، ولی پی سواری نگرفت

این دل، سر راهی بنگاری نگرفت

این دیده، فروغی ز عذاری نگرفت

این پا، روزی بخاک کویی نرسید

این دست، شبی دامن یاری نگرفت