ای مامک توئی چاره بی چارگیم

از تو صله خواستن بود یارگیم

گیرم ندهی جامگی و بارگیم

آخر ندهی سیم غلامبارگیم

تا چند تنم پردهٔ بیچارگیم

تا کی نوشم شربت غمخوارگیم

وقت است که دست گیریم تا برهم

کز پای درافتادهٔ یکبارگیم

شمع آمد و گفت: اینهمه بیچارگیم

زان است که کس نیست به غم خوارگیم

تا پر شد از آن لقمهٔ آتش دهنم

آن لقمه خوشی بخورد یکبارگیم

رحمتش آمد بدان بیچارگیم

پس ببخشود از کرم یک بارگیم

ببخشای برعجز و بی‌چارگیم

برون آور از خود به یک بارگیم