ای دل همه چارهٔ تو بیچارگی است

در گوشه نشستن تو آوارگی است

نانت جگرست و آب خون خوارگیست

اینست علاج تو که یکبارگی است

چون مردن تو چارهٔ یکبارگی است

مردانه بمیر! این چه بیچارگی است

تو خون و نجاستی و مشتی رگ و پی

انگار نبود، این چه غم خوارگی است

زانچه که دل را غم آوارگی است

دیده چه آگاه که نظارگی است

وصف عاشق ذلت و بیچارگی است

نیستی و غربت و آوارگی است

سر بیمناکی گنهکارگی است

گنه کاره را تن به آوارگی است