گنجور

کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۱

 

چشم هر کس گر بیار ماه سیما روشنست

ز آتش دل همچو مجمر دیده ما روشنست

هر که را ایام پیش آورد زودش پس نشاند

این پشیمانی ز جزر و مد دریا روشنست

نور بی برگی کند در خانه ها کار چراغ

[...]

کلیم