افسونگر عق عود برنار نهاد

سرباره خویش بر سر بار نهاد

پیر ما بار دگر روی به خمار نهاد

خط به دین برزد و سر بر خط کفار نهاد

خرقه آتش زد و در حلقهٔ دین بر سر جمع

خرقهٔ سوخته در حلقهٔ زنار نهاد

در بن دیر مغان در بر مشتی اوباش

[...]

عشق تو پرده، صد هزار نهاد

پرده در پرده بی شمار نهاد

پس هر پرده عالمی پر درد

گه نهان و گه آشکار نهاد

صد جهان خون و صد جهان آتش

[...]

رسم نو بین که شهریار نهاد

قبله مان سوی شهر یار نهاد

نقد عشاق را عیار نبود

او ز کان کرم عیار نهاد

گل صدبرگ برگ عیش بساخت

[...]

روز دیگر چو رخ بکار نهاد

پای بر دستگاه دار نهاد

لوح تعلیم در کنار نهاد

سر تعظیم پیش یار نهاد

ابر آمد و سینه را به کهسار نهاد

گلگون بهار، پا به گلزار نهاد

یکبار بکش رطل گرانی، زاهد

از توبه نمی توان به دل، بار نهاد