گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۹۱۱

 

کو بخت که در میکده با یار نشینم؟

در ماتم غمهای جگر خوار نشینم

مانند حباب از دل می سر بدر آرم

با نغمه به یک پرده و یک تار نشینم

هر مصلحت عقل کم از کوه غمی نیست

[...]

صائب تبریزی