دل بر احوال روزگار منه

رنج بر خود باختیار منه

گل مقصود نشکفد زین خار

خویشتن را تو خیره خار منه

دشمن تست نفس امّا ره

[...]

جان ز جانان دریغ دارم نه

دل به غیری دگر گذارم نه

هر چه دارم امانت عشق است

جز بدان حضرتش سپارم نه

در خرابات همدم جامم

[...]

شانه ای گل بخم طره طرار منه

بستر راحت دلهاست درو خار منه

پایمالم مکن ای قامت خم مژگان را

خار زیر قدمم از پی آزار منه

سر آن زلف مکش بی ادب ای مشاطه

[...]

رو به آزار دل خصم دل آزار منه

گر همه شعله شوی، پا به سر خار منه

پرتو فیض کی از صحبت هرکس خیزد

سینه چون آینه بر سبزه ی زنگار منه

مردم از رشک تو، بیمار نه ای، ای خورشید

[...]