گنجور

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۰۵

 

بی فقر آشکار نگردد عیار مرد

بخت سیه بود محک اعتبار مرد

پاس وقار و سد سکندر برابر است

جز آبرو چو تیغ نشاید حصار مرد

دنیا ز اهل جود به خود ناز می‌کند

[...]

بیدل دهلوی