سر آن دارم کامروز بر یار شوم

بر آن دلبر دردی‌کش عیار شوم

به خرابات و می و مصطبه ایمان آرم

وز مناجات شب و صومعه بیزار شوم

چون که شایسته سجاده و تسبیح نیم

[...]

تا در این آب خوشگوار شوم

شویَم اندام و بی‌غبار شوَم

گفتم شب و روز از پی این کار شوم

تا بوک دمی محرم اسرار شوم

زان میترسم که چون بر افتد پرده

من در پس پرده ناپدیدار شوم

زان باده نخورده‌ام که هشیار شوم

وان مست نیم که باز بیدار شوم

یک جام تجلی جلال تو بسم

تا از عدم و وجود بیزار شوم

ز آن باده نخورده ام که هشیار شوم

و آن مست نیم که باز بیدار شوم

یک جام تجلی جلال تو بسم

تا از عدم و وجود بیزار شوم.

من ترا مانده به هر بار کجا بار شوم

ور بود نیز وفادار چرا بار شوم

تو مپندار مرا در سبکی شیوه خویش

که به هر خس چو تو از باد هوا یار شوم

گر کشد هر سر موی تو جدا بار دگر

[...]

خوش آنکه موج زن وصل آن نگار شوم

به رنگ آب، هم آغوش لاله زار شوم

تو همچو رنگی و من همچو بو، که از تمکین

به پرسشم ننهی پا، چو بی قرار شوم

زان باده نخورده‌ام که هشیار شوم

آن مست نبوده‌ام که بیدار شوم

یک جامِ تجلی جمال تو بس است

تا از عدم و وجود بیزار شوم

زان باده نخورده‌ام که هشیار شوم

آن مست نبوده‌ام که بیدار شوم