چشم شوخت گر بنالیدن نیازارد مرا

زلفت آزارد مرا رویت نیاز آرد مرا

مهر تو بر چهره زر و زعفران کارد مرا

هرکسی در مهر تو بی دانش انگارد مرا

عشقت از گردون گردان ناله بگذارد مرا

[...]

از جهت ره زدن راه درآرد مرا

تا به کف رهزنان بازسپارد مرا

آنک زند هر دمی راه دو صد قافله

من چه زنم پیش او او به چه آرد مرا

من سر و پا گم کنم دل ز جهان برکنم

[...]

دادهٔ تو چون چنین دارد مرا

باده کی بود کاو طرب آرد مرا‌؟

خامشی جُستم که حاسد مرده پندارد مرا

وز سر رشگ و حسدکمتر بیازارد مرا

زنده درگور سکوتم من‌، مگر زین بیشتر

روزگار مرده‌پرور خوار نشمارد مرا

مردمان از چشم بد ترسند و من از چشم خوب

[...]