ما که باده ز دست یار خوریم

کی چو اشتر گیاه و خار خوریم

ایمنیم از خمار مرگ ایرا

می باقی بی‌خمار خوریم

جام مردان بیار تا کامروز

[...]

تا کی غمت ایشوخ سمتکار خوریم

در وصل تو خون زرشک اغیار خوریم

نخل رطبی روان بود کز کرهت

خرما دگران خورند و ما خار خوریم