دی بر سر گور، زَلّه غارت کردم

مر پاکان را جُنُب زیارت کردم

شکرانهٔ آنکه روزه خوردم رمضان

در عید نماز بی طهارت کردم

گفتم دل و دین بر سر کارت کردم

هر چیز که داشتم نثارت کردم

گفتا تو که باشی که کنی یا نکنی

آن من بودم که بیقرارت کردم

ای عشق آخر سخن گذارت کردم

آسوده و عاجز و نزارت کردم

چهل سال شنیده ام ز تو لاف و گزاف

آخر دردست عقل خوارت کردم