گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من

آهی نکنم ز بیم آزار تو من

از بیم سر غمزه چون خار تو من

خندان میرم چو گل به دیدار تو من

چند باشم در انتظار تو من

فتنهٔ روی چون نگار تو من

خشک‌لب مانده نعل در آتش

تشنهٔ لعل آبدار تو من

وقت آمد که بر میان بندم

[...]

گر کشته شوم به نزد و پیکار تو من

آهی نکشم ز بیم آزار تو من

از زخم سر غمزهٔ خونخوار تو من

خندان میرم چو گل ز دیدار تو من

داش غلم مرگ تو حظ کردم از اشعار تو من

متلذذ شدم از لذت گفتار تو من

آفرین گفتم بر طبع گهربار تو من

بخدا مات شدم در تو و در کار تو من