شمعی که ازوست عیش مِیْ خواران خوش

وز سوز وی است وقت بیداران خوش

گریان گریان تا به سحرگه می‌گفت

بگذشت مرا روز شب یاران خوش

چمن امروز شده از اثر باران خوش

مژده ساقی که بود وقت بمیخواران خوش

گفت رندی که بود دل حرم خاص خدا

کعبه نزدیک شده وقت طلبکاران خوش

زی زلفین تو چشمان ببرند آسان دل

[...]