×
میلی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۰۰
ای خوش آن صید که آسوده ز جان دادن خویش
دید ز انداختن تیر تو افتادن خویش
شب که در بزم به افسردهدلان بنشینی
شمع سوزد ز پشیمانیِ اِستادن خویش
از جوابش منِ آواره چنان نومیدم
[...]
۵ بیت