عمریست کز سر ما میل مراد رفته

شادی و کامرانی ما را زیاد رفته

از برق نا امیدی آتش بجان فتاده

وز آه نا مرادی هستی بباد رفته

در غنچه ی دل ما رنگ بهی نمانده

[...]

بنای شوق را بنیاد رفته

هوسها جملگی بر باد رفته

تذروی آشیان بر باد رفته

به دام افتاده‌ای از یاد رفته