رفته هوش و خرد به باد او را

ناید از حج و کعبه یاد او را

بر آن دست تصرف داد او را

بدان سرمایه کرد آباد او را

سوی باغی گذر فتاد او را

که نشان از بهشت داد او را

نیارم گفت ذکر بر دوام و برمراد او را

بدین آلودگی شرم آیدم کارم به یاد او را

نیارم گفت ذکر بر دوام و برمراد او را

بدین آلودگی شرم آیدم کارم به یاد او را

قمر آن نیست که عاشق بَرَد از یاد او را

یادش آن گُل که نه از کف ببَرَد باد او را

ملَکی بود قمر پیشِ خداوند عزیز

مرتعی بود فلک خرّم و آزاد او را

چون خدا خلقِ جهان کرد به این طرز و مثال

[...]