عشق و غم تو اگر چه بی‌دادانند

جان و دل من زهر دو آبادانند

نبود عجب ار ز یکدیگر شادانند

چون جان من و عشق تو همزادانند

همه نان کور و حجره زادانند

ریش خود می‌ریند و شادانند

اولیا را هم اولیا دانند

دشمنان دوست را کجا دانند

سر تاووس کم ز پا دانند

بوم را بهتر از هما دانند

شرع و قرآن هم، اوصیا دانند

همه را دیگران کجا دانند؟