در عهد تو قند را عتابی دگر است

اندیشه داد و احتسابی دگر است

از جامه کاغذینش پیداست که باز

با آن لب شیرین شکرآبی دگر است

آن حسن بدیع را حسابی دگر است

بر طلعت مهر و مه نقابی دگر است

مسرای زمهر و مه که آن جبهه وروی

ماهی دگر است و آفتابی دگر است

در میکدهٔ عشق شرابی دگر است

در شرع محبت احتسابی دگر است