×
ناصر بخارایی » غزلیات » شمارهٔ ۴۴۸
ز گریه دوش خود را غرقه در سیلاب میکردم
نمیشد آب دیده کم، که خود را آب میکردم
ز صبرم هر چه کم گردد، در آب دیده افزاید
ندارم صبر آری، صبر را سیماب میکردم
خوش آن ساعت که میگفتم شبی در پیشت افسانه
[...]
۷ بیت