گنجور

صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۷۶۶

 

کجاست باده که ناموس را به آب دهم

وداع هوش کنم، عقل را جواب دهم

من از نسیم چمن بیخودم چو شبنم گل

مگر پیاله خود را به آفتاب دهم

به این شکسته زبانی، اگر ضرور شود

[...]

صائب تبریزی