ای قد خوش تو سرو شاداب حیات

لعل لب تو چشمه نایاب حیات

با قد تو باد در کف سرو چمن

با لعل تو خاک بر سر آب حیات

ای وصل تو سرمایه اسباب حیات

در بحر غم تو نیست پایاب حیات

لب تشنه خضر پیش لبت جان می داد

می گفت که خاک بر سرآب حیات

ای خامه تو نهال سیراب حیات

در دست تو پنچ چشمه آب حیات

زان پنج سه گر برای من رنجه کنی

بربنده شود گشاده صد باب حیات

خضری که به او گشاده شد باب حیات

از لعل تو ساخت وجه اسباب حیات

در آتش آذر و به کف باد هوس

می گفت که خاک برسر آب حیات

تا بسته نگردد بکل ابواب حیات

وز تن نشود منقطع اسباب حیات

امید توان داشت که آید بصفا

از تیرگی محنت و غم آبحیات

زده بحر او موج آب حیات

سوادش همین عین آب حیات

باز آ که نماند بی توام تاب حیات

بی وصل تو تلخست شکر خواب حیات

باز آی و بکش که بی تو در مشرب من

زهر اجل است خوشتر از آب حیات

خضر خطی در نظر آب حیات

گلشن جان وز همه باب حیات

خضر خطی در نظر آب حیات

گلشن جان وز همه باب حیات