ستاره توگفتی به آب اندرست

سپهر روان هم بخواب اندرست

ازین درد گردون به تاب اندرست

ستاره ز گریه به آب اندرست

زلف سیاهت پیش رخ، هندو به مهتاب اندرست

در آب دیده روی من، چون زر به سیماب اندرست

در دور چشم کافرت، گویا مسلمانی نماند

کان مست جادو بی‌خبر، خفته به محراب اندرست

هر گه شود روی دلت، یک ذره از ما تافته

[...]